Siła pozoru... wszystko jest takie typowe i dopracowane. Mimo to mam przeczucie, że mogłam zadbać o wyższą jakość. W ogólnym rozumieniu oczywiście... nawet nie chce mi się rozdrabniać. We wszelkim szczególe każdy epizod przybiera podobną formę. Począwszy od błahostek, skończywszy na tym, co istotne. Powierzchownie zadbane, uporządkowane, gdyby jednak rozłożyć to na czynniki... wciąż mam wrażenie, że poprzez nieporadność związaną z nim, nie radzę sobie ze sobą. Jutro ważny dzień, aż chciałoby się poczuć przy sobie to specyficzne ramię, 'impuls' choćby w tej jutrzejszej chwili ale... ale czy to nie byłoby złamanie zasady 'nietypowości' - takie wprowadzenie w powszechność czegoś co w całej swojej specyfice powinno zostać w dużym stopniu niecodzienne? Baw się z nią dobrze, pamiętaj, że będąc ze mną nawet w słowach nie byłeś jej wierny.