"Niech cię dobre bogi!
Niech cię dobre wiatry
I obłoki białe, dobre!"

Kolejny mały wielki powrot moj na fbl... Kolejny spory odstep od ostatniej notki, a jeszcze wiekszy od ostatniej normalnej notki. Patrzac na te odstepy miedzy notkami patrze,ze czas calkiem szybko leci. Juz ponad polowa lipca.... A calkiem niedawno czerwiec byl.    Ale wlasnie... lipiec... taki niezwykly miesiac. Co roku od jakis 3-4 lat cos sie szczegolnego dzieje w lipcu. Mniej lub bardziej milego,pozytywnego,ale dzieje sie. W tym roku chyba sie to jednak skonczylo. Poki co nic szczegolnego sie nie wydarzylo. No ale jeszcze troche zostalo,wiec moze wszystko przede mna. Oby tylko to bylo pozytywne. Bo jak nie to moze sie jednak nic nie dziac ;)

Na razie wystarczy mi tych niespodzianek zyciowych. Poki co minelo dopiero pol roku i bylo to wyjatkowo ciezkie pol roku. Tak sobie mysle,ze skoro pierwsza polowa roku byla taka,delikatnie mowiac,niezbyt udana to ta druga juz bedzie rewalacyjna,tak dla rownowagi. Albo moze chociaz taka neutralna. To by wystarczylo.

"Zaspaną stację ciągle w głowie mam ,
I to jak w jednej chwili
Zegarki nasze takie sprytne dwa
O moment się spóźniły"

I tak sobie czlowiek zyje. Spokojnie,bez rewolucji zyciowych. Chociaz pewne zmiany czas wprowadzic. Zmienic hierarchie wartosci i zmienic stosunek do ludzi. Przestac tracic czas na ludzi,ktorzy maja w mnie w dupie. A troche takich jest. Trzeba inaczej spojrzec na zycie. Zauwazyc tych,ktorzy sa tego warci,a olac tych wczesniej wspomnianych. Teoretycznie zmiany poukladane,czas na zastosowanie praktyczne. Powolutku powprowadza sie je w zycie. Mamy czas,damy rade! ;D

I jeszcze musze poplanowac przyszlosc swa. Ta blizsza i dalsza. Planowac niby nie warto za bardzo. Ale niestety troche trzeba,bo bez tego to troche lipa. Takie zycie bez celu. Na to tez jeszcze jest czas. To tylko etap przejsciowy. Znajdzie sie cel. Znajdzie sie sens. Rusze do przodu. Juz niedlugo...

"Wystukaj po torach do mnie list
Wtedy naprawdę nie wyjedziesz cała
Niech będzie w nim lokomotywy gwizd..."

Pol roku dzisiaj mija... Tylko lub az pol roku. Zalezy jak na to spojrzec. A dla mnie to tak srednio. Ani dlugo ani krotko. Na poczatku wolno mijal kazdy dzien. Bardzo. Potem juz coraz szybciej. Ale jak nie patrzac bylo to pol roku przemyslen. Szesc miesiecy prob zrozumienia dlaczego. Sto osiemdziesiat dni oczekiwania na cud. Oczekiwania na wielki cud. Nadzieja na to szczescie. Nadzieja... umarła w koncu. Ale dlugo żyla i nawet najsilniejsze ciosy nie potrafily jej zniszczyc. Pol roku... A szczerze mowiac to mniej. Juz jakis czas temu skonczyly sie oczekiwania i nadzieja. Jednak to nie oznacza happy endu. Nie,nie... Rewelacji nie ma... Czas nie zagoil ran,a jedynie przyzwyczail do bolu. No moze troche za mocne slowa,ale cos w ten desen. 

I wlasnie dzisiaj myslac tak czy siak o czyms,o kims pragne przypominac sobie tylko to co bylo dobre. Pamietac tylko te wspaniale chwile, a starac sie zapomniec to co zle. Mimo,ze wiecej tych zlych chwil bylo. Pamietac Kogos jako kogos waznego,wiedziec ze jestem nikim dla tego kogos. Albo kims malowaznym,epizodem,przygoda-bylo minelo. Bedac cholerna pomylka... Tak... 

Kilka dni temu trafilem na pewna piosenke. Nie jest ona jakims wielkim hitem. Ale slowa sa naprawde nizle. Tak bardzo podobne do mojej historyjki. Tak cholernie prawdziwe. No i pozwole nazwac ją sobie takim moim mini hymnym,pasujacym szczegolnie do tego dzisiajszego dnia,tak pasuje do tej polroczniczy. Bardzo pasuje...

(link poniżej:)

http://www.youtube.com/watch?v=V0udZoW7EvE