opowiadanie1 cz.5 (moje)

Obudziłam sie w jakimś nieznajomym domu. Zupełnie nic nie pamiętałam. Nie wiedziałam co się ze mną stało. Czułam się tak jakby odeszły wszystkie moje myśli i wspomnienia. łyszałam, że otwierają się drzwi od pokoju i wtedy.. Wtedy go zobaczyłam. Był to Pan Nieznajomy z parku. Podszedł do mnie po cichu i odgarnął moje włosy z twarzy. Kiedy zobaczył, że nie śpię zaczął rozmowę :

-Witaj, nie jestem pewny, czy mnie pamiętasz. Jestem chłopakiem, na którego wpadłaś w parku, gdy potknęłaś sie o gałąź, wczoraj gdy szedłem do domu zobaczyłem jakąś postać która leżała na chodniku, jak podszedłem bliżej od razu Cię poznałem. Nie miałaś żadnych ran, oddychałaś spokojnie, więc nie budziłem Cie tylko wziąłem na ręce i przyniosłem Cię do mojego domu, ponieważ nie wiem gdzie mieszkasz. Przepraszam jeśli Cię w jakikolwiek sposób uraziłem.
-Dziękuję - powiedziałam i przytuliłam się do niego. - Ale nie chcem Ci się narzucać, i jak chcesz to mogę już iść.
-Nie narzucasz się, wręcz przeciwnie, od kilku dni mieszkam sam, bo kumpel wyprowadził się z dziewczyną do własnego domu, jak chcesz możesz tutaj zostać.
- Dziękuje jeszcze raz, ale nie trzeba - powiedziałam wstając i poprawiłam ubranie. - To ja juz może pójdę.
-Możesz zostać jeśli chcesz.
-Nie na prawde nie trzeba.
-Odprowadzić Cię?
-Jeśli masz ochotę to chętnie, nie chcę wracać sama do domu o trzeciej nad ranem.
-To wyjdź na dwór ubiorę tylko buty i idziemy.

Wyszłam na dwór tak jak kazał Pan Nieznajomy i czekałam na niego. Pojawił się błyskawicznie i mogliśmy ruszać. Szliśmy w milczeniu, gdy nagle zerwał się wiatr i zaczął padać desz, a ja byłam w bokserce. Pan Nieznajomy zciągnął bluzę i szybko mi ją założył, była luźna, bez zamka i wyglądałam w niej trochę śmieszne, ale na niego pasowała idealnie. Założyłam jeszcze kaptur, ponieważ włosy leciały mi na twarz.

-Dziękuję - powiedziałam i przytuliłam się do niego.
-Nie ma za co - odpowiedział i również mnie przytulił.

Po chwili kucnął przede mną odwrócony do mnie plecami.

-Wskakuj.
-Że co ? - zapytałam zdezorientowana.
-No wskakuj, nie bój się. - powiedział rozbawiony.
-Dobra, ale robisz to na swoją odpowiedzialność. - powiedziałam i wskoczyłam mu na barana.

On zaczął biec i śmiać się w najlepsze, ja też się śmiałam, ale w duchu bałam się jak cholera. Zaczęłam go łaskotać i wbijać palce w żebra krzycząc prz tym żeby przestał. Po paru minutach leżeliśmy na mokrej trawie śmiejąc się z zaistniałej sytuacji.  Poczułam, że na mnie siada i zaczyna łaskotać. Dostałam wtedy napadu śmiechu, bo rzucałm się na wszystkie strony krzycząc żeby przestał, bo jak nie to pożałuje. Po całej sytuacji nasze twarze dzieliły dosłownie centymetry. Patrzeliśmy sobie w oczy, kiedy spostrzegłam, że jego twarz zbliża się do mojej i wtedy,wtedy nie wiedziałam już co robię, dlatego zamknęłam oczy i oddałam się chwili. Kiedy było po pocałunku, zorientowałam się co ja tak na prwadę zrobiłam. Odepchnęłam go od siebie i krzyknęłam krótkie "przepraszam" idąc w strone mojego domu.
Nie wiedziałam jak mam porozmawiać z Danielem o tej całej sprawie z jego tatą, nie wiedziałam tez czy powiedzieć mu o dzisiajszej sutyacji z Panem Nieznajomym, nic już nie wiedziałam...

_____________________________________________________________________________

Ta notka nie robi na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia

Przepraszam jeśli Wam sie nie podobało.

Możecie wysyłać mi różnie pomysły dotyczące dalszych losów bohaterów na numer GG : 43226945.

Możecie wysyłać też swoje opowiadania na e-mail : [email protected]

____________________________________________________________________