słońce pokonał cień
Dodano: 29 LISTOPADA 2011
29 listopada
29 listopada
Jest źle.
Smutno.
Wszystko przygnębia.
Wszystko męczy.
Potrzebuję czasu.
Czasu na odpoczynek.
Tak mało go mam.
Tak bardzo potrzebuję.
Czuję jak nic się nie zmienia.
Tylko narasta ból i rozczarowanie.
Więc jednak coś się zmienia.
Potrzebuję energii.
Energii by wygiąć usta w uśmiechu.
Tak by zawsze pozostać
zamkniętym i odosobnionym światem,
bez klucza dla nikogo
i tylko z zewnątrz
pomalowanego uśmiechem.
A w środku ból.
Zupełna pustka.
Zupełny brak pozytywnych emocji.
I samotność.
Jakże szkoda, że tak to musi wyglądać.
Ale jest dobrze.
Choć nie wiem, co to naprawdę znaczy.
I czy to źle, że sprawia mi on przyjemność.
'Przyjemność' w pewnym sensie tego słowa znaczenia.
Bo to dość przyjemny i intensywny ból.
Można by pomyśleć, że mam naprawdę ciężkie życie.
Nie jest aż tak ciężkie.
Po prostu moja psychika jest słaba.
Za słaba dla tego świata.
W dodatku bardzo złośliwa.
Wszystko zostawia mi na noce.
Na noce, kiedy bezsenność wygrywa
a ja wspominam wszystko, co złe.
Choć nie uzewnętrzniam przykrych emocji,
to one naprawdę nie znikają od tego.
Wciąż są, ale wewnątrz mnie.
To nawet gorzej, bo ranią tylko mnie.
I to w bardzo dziwny sposób.
Ranią i osłabiają zarazem dając chorą przyjemność.
Wzdrygam się na myśl o nich.
