53 MONOLOG

~Trzy miesiace pozniej.

Pamietniczku..nie pisalam do Ciebie dosc dlugi czas, ale dzisiaj czuje sie juz wyleczona.Jest juz marzec,a wlasciwie jego koniec. Dzisiaj nie napisze zadnych dialogow z jakiegos dnia. Przezylam depresje. Do lutego nie chodzialam do szkoly, dopiero dokladnie dwunastego sie przemoglam. Chlopcow o imieniu Maks i Rob juz nie ma. Znikneli. A mianowicie, Rob wrocil do NY a Maks...on sie wyprowadzil. Nie wiem gdzie,ale chyba razem z Nia. Oni znikneli,nie ma juz ich w moim zyciu. Ten czas w ktorym nic nie robilam-dzisiaj tak go tylko moge nazwac-przychodzili do mnie wspaniali przyjaciele i moje przyjaciolki. Nie zdawalam sobie sprawy,ze ich mam. Oczywiscie nie zawsze mieli do mnie sile,lecz sie nie poddali. Chlopcy ze 'skejta' i moje sluzki to tych ludzi mam na mysli. Jest juz w sumie lepiej ze mna, lecz dalej musze chodzic do mojego psychologa. I schudlam 12 kilo! W sumie to dobrze,widac znaczna roznice,jestem bardziej zgrabna,bo w grudniu doszly mi kragle ksztalty,tazke to jest plus. Nie chce sie zakochiwac. Boje sie tego zranienia,ZNOWU. Tak duzo bolu przez Niego. Obecnie moim najlepszym przyjacielem jest-juz od dawna sa przyjaciolmi rodziny-Jacob. To chyba tak naprawde on pomogl mi wydostac sie z tego,oczywiscie psycholog bardzo dumny z siebie,ale on mi prawie nic nie pomogl. Rodzice sa szczesliwi widzac mnie chociaz troche usmiechnieta. Przypominam sobie jakby to bylo wczoraj..Jego slowa gdy widzialam go ostatni raz..'tak naprawde nigdy Cie nie zapomne, wybacz.' moje serce peka i rany wewnetrzne daja o sobie znac. Zdarza mi sie o nim myslec lecz juz coraz mniej,dzieki Jacbowi. Jest w moim wieku, tylko ze z grudnia a ja z maja. A to gowniarz maly,hehe. Hmm..a w szkole..w szkole ludzie zrobili sie mili,lubie tam przebywac,najbardziej na stolowce. Jest duzo lepiej,jestem slina! Bede tu pisala czesciej..bo..jestem silna i jest lepiej...dobranoc.

 noooo i?