Mallorca.

To bardzo ciężkie dwa miesiące, ale dużo mnie nauczyły.

Dały siłę i wiarę w to, że są sprawy, dla których warto. 

Pokazały, że drogą do wszystkiego jest pokora.

Kazały zmierzyć się ze słowami dużymi, jak zawsze, nigdy, być może, kiedyś, które w kontekście różnych zdań miały lepsze lub gorsze znaczenie dla mnie. 

Zaczęłam myśleć nad sobą, analizować swoją postawę, wyznaczać priorytety.

Jeden najważniejszy, którego koza nie przejedzie.

`Można znaleźć swoją małą gwiazdę sposród wielu gwiazd
wskażę Ci ją palcem byś wiedział ze ją mam własnie ...
Jak ogień w sercu, nie gaśnie, aż do momentu kiedy sam nie bedę tego chciał`

Nie mam siły do niczego, czuję się wypompowana bez chęci na cokolwiek.

Jestem zmęczona wstawaniem na siódmą dziesięć, stresem przed angielskim i nieudolnością z matmy.

Zimnem na korytarzach i brakiem czasu na uśmiech. 

Póki mogę - korzystam.

Dobra wnęka nie jest zła.

Ogólnie to zabawnie jest na fizyce z Jackiem.

Sklepy, nie sklepy, każdy dzień inny, wszystkie zajebiste.

Wieczorne sesje psychologiczne, ale po co komu psycholog, jak ma kogoś?

Tak pewnie czuję się w niepewności. 

Już w sobotę Radex!

Bez Zarzecznego...

Krzysztof sypiący sucharami :D

Znów ta atmosfera, śliweczka, rogi, po zasłonie i na fajke <3

I Lacoste zawsze :D 

TEGO mi brakowało.

Pozdrawiam Najmojszych.

STO LAT NORBUCH!! <3