Arbuzowa bleta, syf w tle, lotka koło balsamu i zupek chińskich.

Czyli Drawno, chill, coś pięknego. 

Wszystko jest nie tak.

Za dużo Wetera w mojej głowie, za mało racjonalizmu.

Weekend minął stosunkowo szybko. Może nawet za szybko.

Kolejny tydzień, kolejne milion tygodni, nie chcę ich.

Nie wiem co będzie dalej, jak będzie, czy będzie.

Boję się, tak cholernie się boję.

Żyję w szklanej bańce, dymnej być może nawet.

I czekam, aż zahaczę o krzak lub czyjąś rękę.

Aż rozlecę się po raz kolejny.

Nie chcę tak myśleć, tak bardzo nie chcę...

Tymczasem w gruncie rzeczy jestem z siebie dumna za zachowanie optymizmu.

I za powtarzanie w kółko tych samych regułek, które pozwoliły mi pamiętać zawsze o pamięci.

I za słuchanie w kółko dwóch piosenek, które budzą emocje, Wielkie emoccje. 

Teraz czekam, czy los mnie miło zaskoczy. 

`When I need You 
 I just close my eyes and I'm with You 
 And all that I so want to give You Baby 
 it's only a heart beat away`