kolejny brudas spod mojej ręki, jakbym była bogata, to kupiłabym sobie usługi grafika, nie jara mnie już tak obróbka.

doszłam dzisiaj do mądrych wniosków, które wyraźnie mnie opanowały przed "pędem za wszystkim". zrobiłam prosty rachunek, jakim czasem dysponuję, jakie mam możliwości, chęci, zapały i inne- i jeśli chciałabym zrobić wszystko, co rzeczywiście przemknęło przez moją głowę, to potrzebowałabym dużo więcej czasu, niż tylko do września. "całe wakacje" brzmią, jakby były dużo dłuższym okresem czasu niż "dziesięć tygodni". człowiek to taka zwierzyna, że wszystko chciałby na już, na teraz, szybko, najszybciej, instant. trzeba złapać głęboki oddech, rozluźnić ramiona, kark i szyję i iść dalej. swoim tempem, a nie tym, które narzucają nam inni.

i zmieniam swoje plany dotyczące pobytu. nie będę biec ślepo za tym, co inni uważają za najlepsze dla mnie. wyrzucam ze swojego myślenia wszystko, co łączy kreowanie wartości człowieka z posiadanymi dobrami. zaczynam kolekcjonować to, co nigdzie nie ma ceny. chłonę widoki, zapachy, wspomnienia, słowa i promienie słońca.

chciałam tu przyjechać między innymi ze względu na zajebisty kurs waluty zagranicznej względem polskiej, ale nadrzędnym powodem wyjazdu był CZŁOWIEK. Nie wyjechałam, bo brakowało mi pieniędzy czy jedzenia lub z powodu, że nie miałam gdzie spać. Wyjechałam, bo nie znoszę polaczkowatej mentalności, wbijania szpil dla rozrywki i przy każdej możliwej sytuacji, wyjechałam, bo tęskniłam za swoim facetem nie mniej niż on za mną, bo wolę budzić się przy Nim nie mając nic, niż wśród bogactw bez Niego. i w całym tym wyjeździe to chwile spędzone z Nim są moim głównym priorytetem.