Opowiadanie2 cz. 6 :)

- Przepraszam pana to moja wina. Najlepiej będzie jak znikne im z życia. Wszystkie te bójki. To wszystko przeze mnie. Ja jestem ich powodem. Gdyby nie ja Marcin był by dzisiaj cały. Miałm by telefon przy sobie i co najważniejsze ... utrzymał przyjaźń z kumplem. Ja po woli będe sie oddalać. Do widzenia. Narazie Arek wybaczam ci dzisiejszą akcje. Ale nie zbliżaj się do mnie. A co do Ciebie Marcinie. 

Pochylila się do niego. Wyszeptała mu na ucho. 

- Kocham Cię . Tak zakochałam się w Tobie. Niestety na mnie już pora . 

Mówiła to płacząc. Marcin siedział jak wmurowany. Pocałowała go w policzek ustała przed wyjściem . I powiedziała.

- Jeszcze raz pana najmocniej z całego serca przepraszam. Nie chciał..

- Iga. Daj spokój nie chodzi tu o ciebie . Chłopaki kłócą się ostatnio często i rywalizują ze sobą na każdym kroku. 

- Nie. Naprawdę nie chcę im przeszkadzać i zaniedbywać zdrowie Marcina. Do widzenia. Pa Marcin 

Wybiegła z płaczem i pobiegła w strone pomostu. Marcin dopiero otrząsnął się po jej wyjściu mówiąc.

- Też cię kocham. 

- Co ? - Wyśmiał go zdziwony Arek.

- Też ją kocham . Ej bracie sory ale ja jej nie mogę stracić. Ukaraj mnie jakoś. 

Wybiegł. Podbiegł do chopaków. 

-Widział któryś z was w którą strone pobiegła Iga?

- Ziom pobiegła na pomost. Kamil chciał ją zatrzymać ale była cała roztrzęsiona i nie chciała z nami gadać. 

- Dzięki. 

cdn. :P