Aromat życia

Ujrzałem w sobie przestrzeń, dzięki czułej muzie 

z ust kradłem odniesienie, lecz im snułem dłużej 

jak te chwile z Nią zatrzymać, miałem przyjemne kłucie 

zawsze ilekroć tak żyć mam, szans mknie tym więcej w skrócie 

Po prostu na to, aby być szczęśliwym na co dzień 

obwoluta wgłąb z nabytych przejść ckliwych na głodzie 

była potrzebna, bym potrafił teraz docenić jej urok 

gdy w snach odeszła, tym oddam z sił wnętrza kobiecy neuron 

On mnie wypełnia za każdym razem, gdy myślę o Niej z potrzeby serca 

potem dylemat mam, jak z mym czasem wymyślnie dobiec do mety bez strat 

bo dała mi właśnie tyle, ile wnet mi jest potrzeba do szczęścia 

od dawna inaczej żyję - chwile dzięki Niej, to pejzaż wgłąb wnętrza 

Udekorowała to lokum mocno aromatem życia 

później torowała o zmroku to, co tam spotkałem przy drzwiach 

tego pokoju, czyli natchnienie płynące z tej miłej woni startu 

mego postoju - gdy w mig nadejdzie - żyjąc, chcę te chwile łowić naprzód