Usiadłem i sobie siedzę

Jak to dobrze tak po prostu usiąść i siedzieć 

stąd już prosta droga do tego by uwolnić siebie 

otwieram głowę by mieć możliwość uprościć przebieg 

swych myśli, które współpracując pewne sprawy chcą uzgodnić lepiej 

A to wszystko po to by móc nadal siedzieć 

niby zwykła bezczynność w której marnuję czas nadaremnie 

ale właśnie wtedy dużo można się o sobie dowiedzieć 

próg wytrzymałości na nudę się zwiększa wśród odniesień do siebie 

Po co to robię? Bo pytanie o sens sensu życia w tym życiu niesie nacisk 

by dalej móc pytać, czy to już nie jest etap wegetacji 

a może wprost przeciwnie - gdy się zatrzymam, to daję od siebie więcej 

do tego stopnia by w tym stanie pozostać tak długo jak zechcę 

Pozorna bezradność się snuje w tej wizji 

lecz ja właśnie wtedy spijam życiowy eliksir 

bo nie trzeba przecież nic konkretnego robić 

by dać czasowi czas wśród upływających godzin