Falstart

Nie sądziłem, że będę jeszcze tego potrzebował 

gdzieś błądziłem w swej wierze, że przecież to pojmie głowa 

Zeszło ciśnienie ze mnie w pędzie przez to ciągłe: Kocham! 

lecz możliwe, że w błędzie jestem, wierząc wciąż, że romans 

jest ogniwem - lekiem w bezsensie jest - choć polec można 

w tej gonitwie niebezpiecznie - lecz zewsząd - poprzez obraz 

z mej głowy, jest dzień w dzień stres, że gdzieś wewnątrz spłonę, bo brak 

Jej ciągłych łez - gdzieniegdzie chce przedzierzgnąć coś bez końca 

przez wgląd mych przejść bezwzględnie - więc chcę jeno podziękować 

że wgłąb tych jestestw, jest fest szelest - pełno monet z konta 

Chcę od dziś pewnie przed siebie gdzieś hen wprost dojść, nie błąkać 

się, bo czym jest pęd ten we mgle? - jest tłem do wspomnień ofiar 

pędzonych gniewem, gdzie zniesiesz ten miesiąc wciąż bez słowa?! 

Przeszłość i miękkie serce będzie przez to wzorcem od lat... 

Więc chodź i przenieś swe wnętrze w ten rejon, co jest constans 

niech to przyniesie szczęście wreszcie - więc ochroń ten obszar! 

...

Przez wzgląd na powyższe, pozwoliłem sobie na ten falstart 

Przeszłości na pohybel, bo rozliczne Tobie dać znienacka 

chciałem pocałunki z bliskością i ciepłem, lecz Twe zatęchłe racje 

nie pozwalają tego robić jeszcze na pierwszej randce