Trzynastozgłoskowiec

Po każdym zobojętnieniu, jest przejaśnienie

wciąż na tym odosobnieniu, nieprzerwanie jest

coś za czym non stop w biegu, dekret przełamie ten

co zadrwił mocno z sensu, ów sens ten nakreślę

w pogardy osłonie bez słów, swe przegnał szczęście

z obawy w osąd siebie, w tłumie swe natchnienie

obnaży ochoczo, ten tłum częściej za siebie

popatrzy kto to ten tu, wtedy zebrał ten człek

w oczach tych to, co w nieszczęściu jest bardzo częste

dosadny cios, tło z bezsensu tejże haniebnej

postawy odwrotnej, do jego wpierw zamierzeń

o mały włos odszedł z nożem w sercu, dam puentę:

oddał wszystko to, co we wnętrzu miał - swe serce.