Spojrzałem na barwne łąki...

Wiatr odganiając chmury zlikwidował krajobraz ponury

zniknęły kontury chmur zostawiając czyste niebo

w związku z tym nie umiem sobie odmówić by zaglądać po raz wtóry

tego samego dnia i na chwilę zerknąć

na tą przestrzeń przede mną, nawet zimą zieloną

kwiatów jeszcze jest mniejszość, ale kwitną - w zeszłą noc

naszło mnie na refleksję nad globem, lecz paradoksem

jest to, że dziś mnie cieszą małe rzeczy

wtedy sobie myślę - zapomnieć jest zaraz prościej

gdy wewnątrz się żyć chcę - czerpiąc z takiej lekcji

dla siebie na przyszłość, jestem wciąż w stanie cieszyć

się nad pięknem barwnych łąk :)