#13

Po raz pierwszy w swoim życiu płakałam podczas czytania książki. Tak, płakałam. Nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło, a przecież niejednokrotnie czytałam książki, które potrafiły bardziej oddziaływać na czytelnika, niżeli ta. To zastanawiające. Może to wpływ nocy? A może tego, że podczas mojej lektury uświadomiłam sobie, że popełniam te same błędy i powoli, małymi kroczkami, zbliżam się do podobnego zdarzenia? No, nieważne.

***

Świąteczna gorączka ogarnęła wszystkich. A ja? Ja mam tego serdecznie dość. Nie lubię tego czasu. Owszem - kiedyś - jako mały berbeć było to swego rodzaju zabawą, oczekiwaniem. Kiedyś - wszystko miało te swoje znaczenie, ale teraz? To śmieszne, gdy osoba z którą nie rozmawiam, albo staram się nie rozmawiać, która jawnie nie darzy mnie sympatią, jak gdyby nigdy nic z tym przemiłym uśmieszkiem ma ryjcu, jakby w młodości spadła z dywanu na podłogę, a potem dowaliła cegłą z półobrotu składa mi życzenia, choć w rzeczywistości, w duszy, chce mi przywalić. Wtedy mam takie mordercze myśli. Albo ta świąteczna atmosfera? Wybaczam Ci wszystko, chociaż niecałe piętnaście minut temu miałam Cię dość, lub zaraz po kolacji ponownie coś mi nie pasuje, ale nie - przecież kochajmy się wszyscy - to szczególny czas. Aczkolwiek, Wesołych Świąt i cieszcie się wolnym. 

***

Jest stabilnie. Odpoczywam, spędzam czas tak, jak mi sie żywnie podoba. 

Chciałabym jeszcze odnowić parę starych znajomości, ale wątpie, że się to powiedzie. No cóż - zobaczymy!