Kojące rytmy muzyki powodują ciągłe pasma niepowołanych myśli. 

Myśli, które w swojej porażającej prostocie uświadamiają mi, że wszystko idzie ku dobremu.

Doceniam to. Chyba. Nie wiem. Staram się?

 Życie mija mi całkiem przyjemnie. Nie mogę narzekać, miałabym na co, ale nie mam potrzeby.

Bawię się w poszukiwacza i tropię wiosnę. Przyznać muszę, że skubana jednak musi się dobrze ukrywać,

ponieważ moje wybitne umiejętności nie pomagają ani trochę w tym ambitnym przedsięwzięciu.

Trochę smutno. Będę cierpliwa. Jestem. Zawsze byłam. 

 Będąc szczerą, tak przed samą sobą, to mam nawał nauki i to chyba jest jedyny powót dlaczego tu zawitałam.

Ciągle szukam sposobów by wymigać się ze swoich obowiązków. Chwilowo się to udaje i to w dodatku całkiem nieźle. 

Przerażona natomiast jestem faktem, że czas płynie jak szalony, dosłownie... Tak, wiem, pojęcie względne, och!

W chwili obecnej zbyt dotkliwie to odczuwam. Nie chcę tego. Szukam sposobu ucieczki, wykręcam się, lawiruję.

Nic nowego. 

Wiosno?  

Zwracam się do Ciebie.