Liquay zaprasza na herbatkę ^^

Dzisiaj zwlekłam się z wyra o 11:27,

z pieprzonym przekonaniem, że jest

koło 9.

Rzeczywistość pierdolnęła mnie przez łeb

dosyć ostro, kiedy tylko spojrzałam na

diabelskie urządzenie zwane komórką.

Przez krótką chwilę chciałam wywalić

ten pomiot szatana w cholerę, ale

potem doszłam do mądrego wniosku,

że nie należałoby to do inteligentnych

i popieranych przez MEN zachowań.

Przeżyłam wewnętrzną bitwę i tak dalej,

po czym opuściłam to pomieszczenie.

Jakąś godzinę później znalazłam się

na otwartej przestrzeni, ograniczonej jedynie

przez osiedle zaprojektowane na modłę

prawa niemieckiego.

Dużą niedogodność stanowiły niesprzyjające

warunki atmosferyczne, no i panowie z

ochrony Fides i pojawiające się znikąd

panie ze straży miejskiej.

Grzecznie mówiłam im dzień dobry za każdym

razem, kiedy tylko je spotkałam,

jednakże chyba nie wyszło mi to na

dobre, bo za 7 razem (cóż za ironia losu...)

panie ostrzegły mnie, że jeśli zrobię

to jeszcze raz, będą zmuszone mnie

zapisać w swoich szatańskich notesikach.

(nie powiedziały tak dokładnie, ale... no właśnie)

W każdym razie, podziałało, wyzbyłam się

wszelkich resztek kultury, które czają

się na dnie mojej duszy, ale, niestety,

wzbudziłam na dobre czujność tych

jakże miłych pań.

Zainteresowanie wzbudzał również

Michał W. oraz Nadzieja Ś., których

spotkałam niedaleko Kwatery Głównej Chaosu.

Było nie było, my JESTEŚMY oryginalni.

Skończyłoby to się co najmniej źle,

gdyby z niebytu nie powstał Tomasz K.,

i korzystając z wrodzonego uroku

(takim samym dysponował LV, kiedy był młody),

wyperswadował miłym paniom ich niecne zamiary.

Dzień mogę uznać za całkiem udany.

Pozbyłam się również dylematu związanego z moją dietą -

postanowiłam zacząć od zaprzestania słodzenia herbaty.

(Nie pijam herbaty- no, chyba że taką, jak ze zdjęcia).

Zyliard lat później do domu wróciła Aśka,

i wszystko wróciło do względnej normy.

Jeśli, oczywiście, normą tenże stan można nazwać -

kryteria oceny dowolne, chociaż wątpię, żeby

ktoś znalazł skalę, przy której pomocy będzie można

określić tak zaawansowany stopień szaleństwa.

Zaznaczam jednak, że określenie

"międzygalaktyczna katastrofa" jest już zarezerowane

i znajduje się w powszechnym użyciu.

Jeśli ktoś ma jakieś ciekawe pomysły, zapraszam,

chętnie ich wysłucham.

Poprosiłam Vatiego o jakąś ciekawą książkę,

odpowiednią dla takiej eterycznej i zwiewnej

niewiasty, jaką jestem ja. Dostałam dwie propozycje:

jedna leży przy mnie na biurku -

Himmelfahrtskommando,

druga na ławie w salonie - Gomorra.

O radości.

Pomijając fakt, że wyżej wymiony Tomasz K.,

który zna rozwiązanie każdego problemu i tak dalej (akcent)

odmówił mi odpowiedzi na nurtujące mnie dzisiaj

pytanie: ile jest

dwa pierwiastki z dwóch razy pierwiastek z dwóch?

Zmierzył mnie tylko tym swoim wzrokiem

matematyka-psychopaty, i oświadczył tonem

mędrca-świata-monarchy, że on jest PONAD TO.

Przychylam się do twierdzenia Irminy C. -

on po prostu nie wie, ile to jest, tylko się ukrywa,

bo gdyby się o tym dowiedzieli na uczelni,

to by go wywalili na zbity pysk i nie mógłby już

się dumnie mianować "studentemdrugiegorokumatematykijestemfrajeremblablabla".