Żużlowa miłość cz. 17

Przez kolejne dni Patryk wydzwaniał do mnie codziennie po tysiąc razy, a nawet kilka wyczekiwał pod domem. W końcu nie wytrzymałam i odebrałam dzwoniący telefon.

-Słuchaj, jak się nie pojawisz za 10 minut u mnie w domu, to nie fatyguj się już nigdy więcej.

No i się rozłączyłam. Nikomu prawie nie powiedziałam, że jestem w ciąży. Wie tylko tata, babcia no i oczywiście Iza. Nie mam pojęcia jak to powiedzieć Patrykowi. Cały czas go zbywałam, a teraz jak przyjdzie, co mu powiem, może taką frazę.. Cześć Patryk przepraszam, że nie odbierałam twoich telefonów, ale jestem na ciebie wściekła, a do tego jeszcze w ciąży. Nie ja tak nie mogę. Po 10 minutach już usłyszałam dzwonek. Zeszłam na dół i otworzyłam. W drzwiach stał Patryk, albo raczej wielki bukiet czerwonych róż. Nie wiedziałam co powiedzieć, one były śliczne. Zaprosiłam go do środka , a potem do salonu. Tam stanął naprzeciw mnie i wyłonił się zza tych cudnych róż.

-Kochanie, ja chciałbym ci to wytłumaczyć, bo to nie było całkiem tak, jak to widziałaś.- powiedział, wziął głęboki oddech, a potem spojrzał na kwiaty.- A bo bym zapomniał, to dla ciebie.- no i wręczył mi ten tabun kwiatów. Nie wiedziałam co mam z nimi zrobić.

-Dziękuję.- powiedziałam i wzięłam od niego bukiet, potem skierowałam się na górę, do łazienki. Tam włożyłam je do wanny i napuściłam zimnej wody. Po 5 minutach znowu się zjawiłam na dolę, a że mam tendencję do bezszelestnego poruszania się po domu, spostrzegłam Dudka, siedzącego na kanapie z głową schowaną między ręce. Podeszłam po cichu do niego i dotknęłam jego ramienia. Podskoczył ze strachu, więc musiał o czymś zawzięcie dyskutować.

-No to teraz słucham, co masz mi do powiedzenia.- usiadłam siebie wygodnie obok niego, ale w bezpiecznej odległości.

-No, bo to było tak, że graliśmy z chłopakami w butelkę, w wypadło na mnie. Powiedzieli, że wybiorą mi dziewczynę, którą mam pocałować w policzek. Ale był warunek, że muszę mieć zamknięte oczy. No zgodziłem się, nie chciałem wyjść na debila przy chłopakach, bo ostatnio stwierdzili, że zabiałem. No posadzili mi na kolanach kogoś, kto miał taki sam perfum jak ty, więc myślałem, że to ciebie mam na kolanach. Najpierw lekko pocałowałem ją w policzek, a ona obróciła moją głowę i mnie pocałowała w usta. Pocałunek był inny, więc się od niej oderwałem i ściągnąłem opaskę. Wtedy podeszłaś ty i zaczęłaś krzyczeć i nie dałaś mi tego wytłumaczyć. Wybiegłaś, a ja za tobą. Niestety nie zdążyłem, bo ty odjechałaś ze swoim byłym.

-Ale, jak to..? skąd wiesz, że to był mój były..?

-Pamiętasz jak kiedyś u ciebie w pokoju oglądaliśmy zdjęcia na komputerze..?

-No to pamiętam, ale co w związku z tym..?

-No to wtedy widziałem, go i ciebie jak się całowaliście, a na następnym on cię obejmował, a poza tym z opowieści.

-A no tak. Ale jak ja mam ci uwierzyć, nie wiem czy ty nie kłamiesz teraz.

-Ja nie mógł bym kłamać i patrzeć ci prosto w oczy. A poza tym za bardzo cię kocham, ale chyba już za późno na takie wyznania, bo pewnie nie mam na co. Wiem, że cię zraniłem, ale proszę daj mi jeszcze jedną szansę. - widziałam w jego oczach łzy.

-Ale wiesz, że teraz będzie ci trudno odbudować moje zaufanie do ciebie.

-Tak wiem, ale daj mi szansę.

-No dobrze.- powiedziałam wręcz niesłyszalnie.

-Co ty powiedziałaś..?

-Zgadzam się.- wyznałam trochę głośniej. Patryk tylko się szeroko uśmiechnął, wstał, wziął mnie na ręce i zaczął kręcić wokół własnej osi.

-Przestań wariacie.- powiedziałam przez śmiech. Ostrożnie postawił mnie na podłodze, ale twarzą do siebie. Nie musiałam długo czekać na ciąg dalszy, bo wpił się w moje usta. Jak się od siebie oderwaliśmy, pociągnęłam go za rękę do mojego pokoju.

Mam nadzieję, że się rozdział podoba.... czekamy na Wasze komentarze..:P