to samo.. 

I znów to samo.. Siedzę, płaczę, czekam. Wydaje się to takie banalne, nie? Ale kurwa kocham go. Nie daje mi to żyć. Chcę go tu i teraz obok siebie mimo wszystko. Mimo, że sprawił mi największą przykrość jakiej się nie spodziewałam to i tak mu wybaczę. Chcę go i kocham go. Tylko czy potrafię zawalczyć? Tego już nie jestem pewna. Może jakaś inna dziewczyna potrzebuje Ciebie bardziej niż ja? Może to właśnie ja jestem przeszkodą w Twoim życiu? Może nie powinnam? Tylko trochę Tobie też musi zależeć, bo przecież byś się nie odzywał. Ale Twoje zachowanie wyprowadza mnie już z równowagi. Sam niedawno powiedziałeś, że 'było to bezsensu' a teraz tak nagle Ci zależy? No, rozumiem, że różne są uczucia, ale po takim czasie już mógłbyś się określić, czy jestem Ci osobą bliską, czy Ci na mnie zależy, czy chcesz żebym została w Twoim życiu na dłużej.. Nie chcę nikomu stać na drodze do szczęścia. Teraz siedzę i nie wiem co mam robić. Mam tysiące myśli na sekundę. Tu już chcę Ci powiedzieć, że jesteś dla mnie całym światem, że chcę być twoją, ale z drugiej strony nachodzą mi myśli, że to właśnie Tobie może niezależeć, że Ty chcesz być sam i w ogóle. Już sama nie wiem co mam robić. O, najlepszym rozwiązaniem byłoby położyć się spać, przespać dobry miesiąc i się obudzić.. Tak bez niczego, bez żagnego 'ale'.