Szpital

Ten korytarz

nigdy się nie kończy.

Przechodzę przez opary z pralni,

mijam drzwi magazynów,

kierunkowskazy, 

do różnych punktów życia

spakowanego w szpitalny plik,

kiosk, kaplica, laryngologia

Jakbym dokonywała rytuału

przejścia

 z jednej ciemności

do drugiej.

Jakbym przechodziła

przez labirynt cierpienia,

z którego nie ma wyjścia.

Ten korytarz

nigdy się nie kończy,

minęło kilka lat,

a ciągle nim idę.

W korytarzach

 tli się może jakaś nadzieja,

 bo jednak jest to z założenia "przejście,,

Szpitalna woń przyprawia mnie o mdłości

Nigdy nie wiesz

 jak wiele może znaczyć Twoja obecność 

dla kogoś. 

Czasem sam fakt, 

że jesteś,

 jest czyjąś kotwicą. 

Chcę podziękować tym, 

którzy są moją kotwicą 

w cichych, trudnych chwilach, 

gdy potrzebuję wsparcia. 

Wiem, że czasem 

nie umiem tego wyrazić, 

ale widzę i czuję. 

Dziękuję że jesteście.