Rodzina

Ból.

Każdego boli inaczej,

Każdy wypala się w wyjątkowy sposób.

Każdy ma swoją krytyczną chwilę,

Każdy ma swój własny dotrzeć do granicy.

Każdy ma inną granicę bólu:

Jedni płaczą bez końca, 

inni śmieją się na przekór.

Każdy nosi w sobie

blizny po ciosach nożem

I kawałek serca, które już nie bije.

Życie.

Dobre dni przynoszą szczęście, 

złe dni dają doświadczenie, 

najtrudniejsze uczą ważnych lekcji, 

a najlepsze tworzą wspomnienia.

Nie ma sensu się użalać.

Trzeba ŻYĆ

Kawa nauczyła mnie,

że wszystko  

wszystko, co pozostaje 

w długim oczekiwaniu,

 stygnie, gorzknieje... i traci smak.

A potem.

Rodzina.

Pokolorowała moje życie 

wszystkimi kolorami tęczy...

Kocham moje dzieci 

I ucze je miłości,

kaźdego dnia 

nieustannie.

Usnęła matka z synkiem na rękach,

W rytmie cichego bicia serduszka...

Ze słodkim aromatem na ustach,

Całowanych małych, drobnych rączek.

Usnęła w lekkim, płytkim śnie,

Gotowa w każdej chwili otworzyć oczy...

Ogrzana ciepłem, które wciąż pragnie,

Którego nie sposób nasycić w pełni.

Na czole pojawiły się delikatne zmarszczki,

Włosy związane w niechlujny koczek...

Ale nigdy nie czuła się lepiej,

Niż słysząc ciche bicie serduszka.

Może ktoś pomyślałby: Szkoda...

Ale jej życie to tylko mała główka,

Każdej nocy i każdego dnia w myślach

I dziecine wesołe gaworzenie...

Nie zrozumieją jej ci, którzy

Nie poznali macierzyństwa,

Jej serce skrywa tajemnicę

Miłości silniejszej niż broń!

W niej jest coś większego niż uroda,

Cenniejszego niż bogactwa świata...

To siła, której czas nie pokona,

Siła, którą dają dzieci!

Nieodkryte uczucia pełne mocy,

Ciepło, które topi nawet lód...

Przedłużenie i sens życia,

Ta niesamowita siła 

to nasze dzieci

 największe szczęście świata!