Rozdział VII.

Jak zawsze nie zmieściło się w jednej notce./Astoria

Postanowiła iść do ogrodu.Wzięła różdżkę, zeszła po schodach i niedługo potem wygodnie siedziała na ławce i spoglądała w gwiazdy. Tak się zapatrzyła, że nie zauważyła, że ktoś się do niej zbliża i siada na ławce obok niej. 

- Piękna noc, prawda ? - Zmysłowo zapytał Malfoy.

- Co ty tu robisz ? - zapytałą - Przed chwilą Cię tu nie było. Zgadzam się, to bardzo piękna noc. - Dodała.

- Zawsze, jak nie mogę zasnąć, to tu przychodzę. Po za tym zajęłaś moją ulubioną ławkę. 

- Trudno. Jak byłam mała, to w ciepłe dni kładłam koc na ziemi, leżałam na nim i potrafiłam całą noc patrzeć w gwiazdy. W wakacje zawsze jeździliśmy z rodzicami - rzekła, lecz się poprawiła - z Granger'ami na biwaki.. Bardzo to lubiłam. Jaka ja jestem głupia. Po co ja Ci to w ogóle mówię ? 

- Bo musisz  kimś porozmawiać? - Odpowiedział pytaniem na pytanie.

- Ale nie z tobą. 

- Dlaczego nie ? Dlatego, że kiedyś byłem chamem ? Że Cię wyzywałem, tak ? W sumie się Ci nie dziwię. Byłem straszny, te wszystkie szlamy.. Ja na prawdę żałuję.. Już na szóstym roku coś mnie do Ciebie ciągnęło. W sumie niezła się z Ciebie laska zrobiła. Tak samo z Weasley.. A przepraszam Malfoy. Się nie dziwie, wszyscy z mojej rodziny są piękni, zajebiści..- Wymienił parę cech, lecz przerwała mu Hermiona :

- I do tego tacy skromni.. - Oboje się roześmieli. 

Rozmawiali przez jakiś czas. Mieli wiele tematów do rozmów. Nie nudzili się. Odkryli, że mają wiele wspólnych cech. 

- Ale jutro będzie rozruba.. Ministerstwo oszaleje. I przecież jutro idziemy do Weasley'ów.   - Powiedział Draco.

- Tak, ciekawe jak Drops zareaguje. Ja już chyba będę się żegnać, bo spać mi się chce. - Odpowiedziała Hermiona. 

- Ja też już idę. Chodźmy. 

Weszli do domu. Idąc tam miło gawędzili. Gdy byli przy drzwiach pokoju dziewczyny, zapadła niezręczna cisza.

- No to ja idę, dobranoc. - Pożegnała się dziewczyna.

- Słodkich snów, mała.. - Odrzekł.

Poszli do siebie do pokoi.Długo jeszcze nie mogli zasnąć. Myślenie nie dawało im spokoju. Gdy zasnęli zaczęło świtać. Rano obudził ich krzyk Snape.