Platoniczna miłość.

Pla­toniczna miłość jest jak złota ryb­ka&
marząc o głębi oceanu... uwięziona w szkla­nej kuli    

Miłość bez cier­pienia jest włas­nym zap­rzecze­niem, bez prze­ciw­wa­gi opa­da jak ra­dość bez smut­ku..Miłość nie błaga, w ciem­ności po­korą się kar­miąc wspom­nieniami ożywa a cier­pieniem się wzmacnia..

Is­to­ta miłości i tęskno­ty ma­gicznie zbliża, im bar­dziej roz­wiera­na tym większą się staje..
W świecie nauki po­zos­ta­je niez­ba­daną sferą, je­dyną formą rac­jo­nal­nej schi­zof­re­nii..
W swo­jej pla­tonicznej for­mie osiąga nieśmier­telność.. głośno od­chodzi, cicho wraca.

Miłość platoniczna.Płomieniem spa­la się, nie płonie.    

Pla­toniczna miłość nig­dy nie okaże się być wza­jemną. To nie w jej stylu.    

ta his­to­ria jest z ga­tun­ku tych opo­wieści, w których księżniczka kochała księcia... a on miał ją gdzieś ... i szczęśli­we za­kończe­nie szlag tra­fił

Ty­le miłości: bra­ter­ska, pla­toniczna, pa­cyficzna, a większość mężczyzn zaw­sze będzie pożądać naj­bar­dziej francuskiej.    

miłość pla­toniczna to nie miłość tyl­ko większe uczucie    

Więc py­tam, skąd się bie­rze ta naj­silniej­sza miłość? Miłość nies­pełniona i często tyl­ko pla­toniczna..

Czy to wyszu­kana for­ma ka­ry, przyk­ry żart czy sposób na hart ducha?