So random

Siedzimy obok siebie, nie uśmiechając się.

Ręce kurczowo splecione, spoglądamy w tym samym kierunku.

Niewypowiedziane głośno słowa buntu wiszą w powietrzu, nasycając i tak już gęstą i napiętą atmosferę.

I kiedy z przyjemnością spijasz z naszych ust słodkie kłamstwa, nie jest już nam dobrze.

To przestało cieszyć.

Znów jesteśmy same, tak różne, ale jednoczy nas cel.

Cel, który osiągniemy za wszelką cenę, choć jak narazie nie mam pojęcia jak...

Nie kochamy i kochać nie będziemy, to jest nasz problem.

Kłamstwo dojrzało i zaczęło żyć własnym życiem, całkowicie poza naszą kontrolą.

Zaczyna być niczym trzeci, niezależny byt w naszej bliźniaczej świadomości.

________________________________________________________________________

Dawno nic nie pisałam, bardzo dawno.

I choć bardzo dużo się zmieniło, to prawdę mówiąc prawie wszystko jest mało istotne.

Życie zaczyna mi przelatywać między palcami.

I co najgorsze chcąc chwycić, zatrzymać ciągle uciekające ziarenka piasku, odrzucam brylanty, szafiry i szmaragdy.

Bo rubinu już nie ma.

Pękł na mnósto malutkich części i całkowicie zmieszał się z bezwartościowym piaskiem.

Nawet już nie wiem, co chcę tak naprawdę uchwycić, piasek czy szczątki rubinu.

A może zatrzymać całość, gdzie pomiędzy drobniutkimi ziarenkami lśnią krwawe łzy.

Tyle zmian w około mnie, ale i tak mój umysł zatrzymał się na tej jednej sprawie.

Zaczynam się wsciekać i na siebie, i na nią, choć nie jest niczemu winna.

__________________________________________________________________________

Co do zdjęcia.

To jedno z moich ukochanych i napewno znajdzie się w ramce.

Oczywiście obok zdjęcia mojej ukochanej kobiety.

Bo nic tak nie podnosi na duchu jak widok tych, których kochasz.

Tym bardziej kiedy ubrana w koszulę ze zdjęcia pijesz gorące, pyszne kakao.