...patrzymy tylko w dobrą stronę

Cieszę się, że Adaś zdał pomyślnie wszystkie egzaminy i w końcu wrócił do swojej żony, by ponownie dzielić z nią codzienność. Jestem z Niego taka dumna jak nikt! <3
Remont nieustannie idzie małymi kroczkami do przodu, lubię pomagać mojemu mężowi przy budowie Naszego wspólnego gniazdka i patrzeć, jak powoli pomieszczenia nabierają kolorów.
O pewnych rzeczach staram się nie myśleć. Niektórymi nawet bez sensu zaprzątać sobie moją małą głowę. Są inne zdecydowanie przyjemniejsze rzeczy, o których chce się ciągle myśleć ;) Np. zakup spódnicy, na którą od dawien dawna się polowało=P Jednak poważnie pisząc to cieszę się, że nie mam praktycznie styczności z pewnymi toksycznymi osobami, skupiam się na sobie, swojej pracy, celach, przyjaciołach, a przede wszystkim na najważniejszej osobie na całym świecie, czyli moim mężu. Prawie miesiąc temu świętowaliśmy dwa lata jako małżeństwo, do dziś pamiętam ten stres, lecz równie przeogromną radość oraz ciche słowa przysięgi, które są realizowane po dzień dzisiejszy. Za miesiąc będziemy świętowali inną ważną datę, minie Nam już osiem lat, odkąd jesteśmy ze sobą. Jak ten czas szybko biegnie do przodu, stanowczo za szybko. Pamiętam Nasze pierwsze randki, spacery, poznawanie siebie, które doprowadziło mnie, Nas do tego, że teraz będziemy starzeć się ze sobą ;) Co tu dużo pisać, kocham mojego męża do szaleństwa mimo tego, że czasem zdarzają się niemiłe chwile (jak to w każdym związku, małżeństwie), to razem wszystkiemu jesteśmy stawić czoło.
Na zawsze, i na wieczność.