Hide what you have to hide

W piątek odbyło się zakończenie roku, (nie)stety wzruszyłam się widząc moje dzieciaczki. Będzie mi ich strasznie brakować... (....) Po przedstawieniu podeszli do mnie rodzice wręczając mi prezenty, co mnie bardzo zaskoczyło, nie spodziewałam się tego kompletnie. Usłyszałam mnóstwo ciepłych słów, życzeń, uścisków, nie obyło się również bez zdjęć z moimi podopiecznymi. To również bardzo mnie wzruszyło, podziękowałam serdecznie za wszystko, cieszę się, że mogłam usłyszeć takie słowa, to miód na moje serce. Co tu dużo pisać, lubię to co robię i dobrze się z tym czuję. Nie mogę uwierzyć, że dzisiaj mijają Nam dwa lata od ślubu. Pamiętam ten dzień, jakby to było wczoraj, było tak pięknie... Zresztą takich dni się nie zapomina. Ślubowałam mojemu mężowi dozgonną miłość, wierność oraz, że Go nie opuszczę aż do śmierci. Myślę, że wszystko spełniam w dalszym ciągu ;)

Mężu, jesteś całym moim światem od dwóch lat jako małżeństwo i lada moment ośmiu, odkąd jesteśmy razem ze sobą. Wiedz, że bardzo Cię kocham, najmocniej, jak tylko umiem. A z każdym dniem coraz bardziej, o ile jest to w ogóle możliwe.

Zdarzają się momenty, dni, że mamy pod górkę, lecz nieustannie stawiamy temu złu czoło. W końcu razem możemy wszystko. Bez Niego nie ma mnie. A z okazji drugiej rocznicy ślubu podarowałam mojemu mężowi drobne upominki, Kotek też nie został dłużny. Prezenty tak naprawdę to nic, dla mnie ważne jest, by mój mąż był po prostu szczęśliwy, i zdrowy oczywiście. Zrobię wszystko, by tego dopilnować.

Kilka spraw do załatwienia w tym tygodniu mam i liczę, że starczy mi na to wszystko czasu.

Chyba w końcu coś przemyślałam, pomogło mi w tym kilka osób, jednak też czuję to tak na poważnie. Sama reakcja była, jest, dla mnie czymś pięknym. Mam nadzieję tylko, że będzie dobrze. Tak myślę.