I brak już sił wstąpił w te progi i wiara w ludzi zanika, coraz mocniej stąpa, popycha i szturcha, odwraca uwagę od znikomej grupy ludzi wartościowych.

I coraz więcej to kłótni, żalu i nienawiści. Kaleczy codzienny rytm życia, nie pozostawiając wielu blizn, niemniej jednak rani.

Kiedy codzienne obowiązki, rutyna staje się tarczą obronną przed czymś, co może wprowadzić trwałe zmiany, diametralnie zburzyć hierarchię rzeczy ważnych i ważniejszych. 

Słońce przestaje ogrzewać, budzić do życia, a zaczyna razić, drażnić oczy. 

I fakt, że telepatia zaczęła być nieodzownym towarzyszem, świadczy tylko i wyłącznie, że moje myśli zaśmiecone są jednym powtarzającym się w kółko motywem.Pretensjonalne, nic nieznaczące słowa.