velvet

cały dzień myślę o tym, żeby napisać do ojca. moje relacje z nim są bardzo trudne. widzimy się tylko na sprawach w sądzie.

zawsze, gdy opuszczamy salę, on obiecuje napisać,zadzwonić...

sami wiecie jak to się kończy.

czekam na jakiś znak od niego od kilku miesięcy już.

nie doczekam się.

głupio mi napisać pierwszej.

cześć tato, co słychać?

najlepsze było to jak się ze mną przywitał. podał mi swoją rękę z jak zwykle i uraczył mnie swoim oschłym wyrazem twarzy.

mama mówi, że jestem do niego podobna, że jestem cały ojciec...

i ma rację.

jestem zimna,oschła,zero uczuć.

moja mama nienawidzi ojca.

twierdzi, że przestanie płacić alimenty jak dowie się, że nie studiuję tylko mam rok przerwy, bo chcę ten rok wykorzystać na kursy przygotowujące do matury.

mówiłam, że z nim wtedy porozmawiam.

zdenerwowała mnie tym.

kiedy chcę cofnąć się w czasie chwytam za moje pudło z pamiątkami. są tam wszystkie zdjęcia z dzieciństwa. jestem na nich ja, mój brat, moja mama, ojciec, dziadkowie....

na każdym zdjęciu odpycham ojca od siebie i płaczę. płaczę też jak trzymam te zdjęcia.

chciałabym mieć tatę obok siebie, bo wiem jak niewiele czasu nam zostało..