Więc zagrajmy.
Tym razem według moich zasad.

Z przerażeniem, a zarazem satysfakcją patrzę jak upływa ze mnie coraz to więcej emocji. Staje sie obojętna, pusta w środku.

Zła. Na wszystko. Walczę ze wszystkim.  Słowa nie znaczą juz tyle co kiedyś. Słowa są teraz puste, bez wyrazu. Są bo są. Tak jak ja. Jestem...bo musze. 

Coraz więcej rzeczy mam gdzieś. Ci wszyscy ludzie... Przypominają sobie o mnie wtedy kiedy już ich nie potrzebuję. Nie było was tu kiedy bałam sie oddychać, więc nie będzie was przy mnie teraz, kiedy sama daję sobie rade. Bo ja tak chcę. Tak zadecydowałam. I wy nie macie tu nic do gadania. Nie oczekujcie odemnie uczuć. Nie oczekujcie odemnie zainteresowania, jakichkolwiek starań.

Nie. Teraz ja popatrze sobie na wszystko z boku, tak obojętnie, że ta obojętność zadziwi was bardziej niż mnie.