Bardzo stare zdjęcie ;)

Jestem tak zakochana, że wszystkie trudności, które mam na swojej drodze, wydają mi się kompletnie niewarte jakiegokolwiek zmartwienia. Wiem, że dam radę. Ze wszystkim. Nie ma innej opcji.

Oczywiście, jest wiele rzeczy, które próbują mi spędzić sen z powiek, a których tutaj nie będę wymieniać. Oczywiście dalej jestem tą samą Sandrą, która wszystkim się przejmuje, wszystko analizuje, rozkłada na czynniki pierwsze, myśli co by było gdyby, buja w obłokach i często zamiast skupić się na tym co tu i teraz, rozpamiętuje z uśmiechem lub smutkiem przeszłość i zastanawia się, jak to będzie w przyszłości. Dalej nią jestem. 

Ale jedno się zmieniło - choćbym nie wiem jak się przejmowała, jak wielki miała problem, ZAWSZE bezgranicznie wierzę (ba! ja to wiem) że to tylko przejściowy stan, który minie, nim się obejrzę.

I nawet zaczynam lubić te wszystkie trudności, bo ich pokonanie jest naprawdę warte uczucia szczęścia, które po tej wygranej walce się pojawia.

Ciągle zaskakuje mnie to, ilu życzliwych ludzi kręci się wokół mnie, ilu się do mnie uśmiecha, z iloma mogę szczerze porozmawiać.

Ciągle zaskakuje mnie TEN ŚWIAT i w 90% pozytywnie.

Jestem ciekawa świata, zupełnie jak małe dziecko :).