Po dobrym dniu.

To był dobry dzień. Pozytywny. Ostatnio miewam same takie dni. Staram się każdy dzień zaplanować, żeby nie było w nim miejsca na nudę i rozmyślenia. Lecz to i tak niewiele daje. Nie chcę tych wakacji. Nie są mi potrzebne. Przeraża mnie taka ilość czasu wolnego...

Przydałby się taki wehikuł czasu. Kiedyś wszystko było łatwiejsze, ludzie mniej komplikowali życie. A teraz...? Każdy żyje sam. Po swojemu. Dla siebie. Ja też tak robię. Zrobiłam się nadwrażliwa, co mnie niezmiernie denerwuje. I są chwile kiedy czuję się zupełnie niepotrzebna. Jest wiele chwil zwątpienia i rezygnacji... Takich jak ta teraz. Smutne jest to, ze już nie umiem cieszyć się tak jak kiedyś. Ta moja radośc jest ostatnio taka przytłumiona, troche udawana... I nie umiem sama sobie poradzić z tym... 

Oto bowiem  wielka tajemnica ludzi.

Zaprzepaszczają to, co istotne, i nie wiedzą, co zaprzepaścili.