What's in your head?

Pamiętacie, kiedy byliście małymi dziećmi i wierzyliście w bajki, marzyliście o tym, jakie będzie wasze życie? Biała sukienka, książę z bajki, który zaniesie was do zamku na wzgórzu. Leżeliście w nocy w łóżku, zamykaliście oczy i całkowicie, niezaprzeczalnie w to wierzyliście. Święty Mikołaj, Zębowa Wróżka, książę z bajki - byli na wyciągnięcie ręki. Ostatecznie dorastacie. Pewnego dnia otwieracie oczy, a bajki znikają. Większość ludzi zamienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym, że trudno całkowicie zrezygnować z bajek, bo prawie każdy nadal chowa w sobie iskierkę nadziei, że któregoś dnia otworzy oczy i to wszystko stanie się prawdą. Pod koniec dnia, wiara to zabawna rzecz. Pojawia się, kiedy tak naprawdę tego nie oczekujesz. To tak, jakbyś pewnego dnia odkrył, że baśń może się nieco różnić od twoich wyobrażeń. Zamek, cóż, może nie być zamkiem. I nie jest ważne "długo i szczęśliwie", ale "szczęśliwie" teraz. Raz na jakiś czas, człowiek cię zaskoczy, i raz na jakiś czas człowiek może nawet zaprzeć ci dech w piersiach. Bolesna rozmowa. Nawet bardzo. Niby nic takiego, ale jednak. Wolałam, zeby się wcale do mnie nie odzywał. Już nawet sobie trochę poukładałam, a teraz czuję się jakby ktoś po mnie przejechał. Ale w sumie i tak jest lepiej niż było. Wiem, ze pomiędzy nami nic nigdy nie..

Dokładnie !
...będzie- za dużo niewyjaśnionych spraw, pretensji, żali. Po prostu za dużo się wydarzyło. Poukładam to sobie wszystko, dlatego właśnie na ten weekend zamknęłam się na innych, chciałam pobyć sama ze sobą i udało się. To była taka moja terapia dla duszy, teraz postaram się ją kontynuować.:]