WAŻNE JEST TYLKO TU I TERAZ. 

Już jestem nikim i nic nie mam.

I nawet już nie chcę należeć do nikogo.

Nie widzę sensu w niczym.

   Wiesz, były takie momenty, każdej nocy, kiedy przykrywałam się szczelnie kołdrą i rozpaczałam nad tym, że nie jestem Twoja. Byłam w stanie zrobić wszystko, żeby tylko Nam się udało. Pamiętam, że wtedy, gdy dławiłam się łzami, które długo nie przestawały lecieć, byłam szczęśliwa. Może cieszyło mnie to, że odbarzyłam kogoś miłością, że te łzy właśnie to udowadniały, ale może po prostu czymś całkowicie innym. Jednak nie chciałam, żeby to minęło. Chciałam, żebyś był dla mnie tak kurewsko ważny już do końca, nawet jeśli nie byłabym z Tobą. Ale to minęło. Długo czułam pustkę, tak przynajmniej pamiętam. Żałowałam, że to odeszło, nie chciałam tego. Chciałam szczęśliwie wspominać kolejne noce tęsknoty i wyobrażania sobie Nas razem. Dalej jest pustka, już jej nie pamiętam. Jest, po prostu. I nie wiem, czy to brak Ciebie Ją daje. Po prostu wszystko jest dla mnie takie niepotrzebne, bezsenowne. Nienawidzę wszystkiego, co mnie otacza i żadna metoda, technika nie działa. Po prostu wszystko już jest bez znaczenia.^Przepraszam.