Trochę jest to wszystko pogmatwane, trochę nowe, trochę stare, trochę też i przestarzałe. 
Pociągi Poznań- Bydgoszcz, tęsknota za "tamtym" tutaj i za "tym", kiedy jestem tam i jedząc na śniadanie czekoladowe płatki z mlekiem i różowy, truskawkowy jogurt patrzę na yapi ze skórzanymi aktówkami i postój taksówek.  Wszystko jest takie plastyczne, nasze cudne mieszkanie, nasze wieczory z winem, albo noce w Czekoaldzie, jakieś doły i zakopywanie ich w łazience nad praniem ręcznym, bo przecież wszystko śmeirdzi papierosami. Później walizka na kółkach, dworzec zachodni, biletomat, kasa, "jeden dla rodziny pracownika.. kod spółki..." Ukochany pociąg, szelest turkot, świst za oknem, powietrze, duszno, tutaj bilet tam laptop.
Dwa dni to zbyt mało, żeby móc ucałować i przytulić wszystkich, którzy są tutaj, nie tam. 
A tam...? Tam walczę z ussosem, z muffinkami i obadami z słoiko-mikrofalówki, które są genialne i królewskie, a pieczeń rzymska bez wina była niekompletna. Tutaj tęskniące telefony, błagam, zobaczmy się, porozmawiajmy, zgińmy gdzieś między L&M link a wiśniowymi diarumami. Wyjdźmy na przystań, zjedzmy sphagetti. Kocham Was i nasze wspomnienia.
... i słodkie wieczorki z kremem ole i wszystkie tamte i te najważniejsze momenty

Tak to się kręci to życie. Wokół pociągów, alkoholu, papierosów, między ślicznymi, starymi murami uniwersytetu, a kolorowymi ścianami mieskzania i kuchnią. Między smakami przywiezionymi z domu, odgłosem talerzy, które przywiozłam z domu, a które lądują na stole, na obrusie w niebieskawo- zieloną kratkę. Kręci się wokół wieczorów i poranków, powrotów, przyjazdów odjazdów.
Masa maili, masa tęsknoty jak nie za Bydgoszczą to za Poznaniem i to już, tak od nienawna, a wrosło we mnie jak najwytrwalszy WICIOKRZEW. Tamten z Prosperowa, kiedy uczono mnie, kiedy życie uczyło mnie zapomniać  po szczeniacku.

tutaj, po cichu chciałam tylko, może dlatego, że nigdy tego nie przeczytają szepnąć pisząc, że dziękuję.
Mężczyźni w moim życiu pojawiają się zawsze powoli, odsłaniają powoli to, co mają z sobą wnieść. Coraz więcej jest w moim życiu tych ważnych.
Big Bro za Ostromecko, w którym mnie nie ma, ale za ten żal w głosie, że NIE pojadę, nie jak kiedyś, że jednak zabiorę się z nim, ale teraz- za to, że nie pobędziemy razem. Jedenaście lat różnicy to dużo. Ale bezpiecznie. Wszystko może się dziać, kiedy jestem obok, młodszą siostrą.
i Olafowi, że powoli ukorzeniam się na nowo, za maile, za coraz śmielsze poglądy i otwoeranie kolejnych szufladek. Od jakiegoś roku z dumą, większą jeszcze niż kiedykolwiek przeliterowuję swoje nazwisko, WIEM  co się za nim kryje, wiem, że dumna jestem z niego i z ludzi, któzy nazywają się tak samo, jak ja.
"Pierwszy krzyk" jest genialny. W życiu nie piłam tak bardzo uspakajającego wina o zawartości alkoholu "w sam raz".

p.s. lubię nasze wieczory i poranki i walki z INEĄ. Wasze walki, naszą codzienność. Jest najlepsza.
a zdjęcie...? hm hm.  dawno, ale ciągle prawda! ;)    <3

Pll.