Nie mam dzisiaj zbytnio weny na pisanie, ale nudzi mi się i coś tu naskrobię...

Ogólnie po super zajebistej sobocie znowu wróciła szara rzeczywistość i niestety trzeba zejść na ziemię.

Wczoraj tak mi się humor zjebał,że masakra...

Cały dzień siedziałam na oknie i słuchałam jakichś smętów, które ostatnio najlepiej do mnie przemawiają...

Gdy już zrobiło się ciemno, oglądałam gwiazdy, odziwo było ich dużo, ale w pewnym momencie zasłoniła je szara chmura, to dokładnie tak samo jak zepsuł się mój nastrój, był a później zniknął...

Ja już nie wiem czemu mi się tak psuje wszystko, cały czas mówiłam, że mam nadzieję,że będzie dobrze, ale teraz już jej nie mam...

Nawet przestało mi zależeć, kiedyś byłam szczęśliwa, dobrze się bawiłam, szalałam, śmiałam się, dziś po prostu jestem...

I będę tak tkwić w tym brudnym od zła świecie, pełnym fałszywych ludzi, którzy czekają aż się potkniesz i będą mogli zaśmiać Ci się w twarz...

Jedyne czego teraz chcę to uciec gdzieś, gdzie nikt mnie nie znajdzie, gdzie będę tylko ja i moje problemy, które pewnie już nigdy się nie skończą...Niech ktoś za mnie przeżyję to życie, bo ja już się poddaje, nie walcze, bo nie mam o co, nie mam celu, nie mam marzeń...

Dziś patrze na swoje życie i mam wrażenie, że już dawno je przeżyłam, jego już nie ma, już odeszło w cień, szczęście nie nadejdzie...

Cudów w naszym życiu nie ma, to co piękne smutne jest...

......