Pierwsza z serii 'Wielki Okular'. Kto chętny wziąć udział w castingu na dobrego męża dla me ? Chociaż ja już go mam ;-) Coś mi dzisiaj nie poszło to pokazanie siebie przed jego postacią prawdziwego drania. Nie lubię jak nie wychodzi i jak nie kochamy siebie nawzajem. Dusze się! Od środka. Zakłopotałam się i za bardzo wciągnęłam w to pogrywanie. W tą jakże prostą ale niezręczną grę. Uciekniemy gdzieś daleko i pozjadamy wszystkie rozumy. Będą nam zazdrościć. Będą na nas patrzeć. Schowamy się pod schodami i powiemy sobie jak mało dla siebie znaczymy. Będą to pierwsze i ostatnie nasze słowa współczucia. Ale czyż pozory nie mylą? Wcale! Wcale! Powoli i spokojnie ... Wdech i wydech ... Nie przyspieszaj oddechu .. Nie szarp się ... Nie budź w sobie tych myśli. I jeszcze raz ... Wdech ... Wydech ... Wdech ... Ciiii ... * [i]'Łzy! Łzy! Łzy! W nocy, w samotności - łzy. Spadające na biały brzeg, wessane przez piach. Łzy - ani jednej gwiazdy - ciemność i opuszczenie. Łzy z wilgotnych oczu osłoniętej twarzy; Kim jest ta zjawa, ten kształt w ciemności, w łzach? Bezkształtna postać, zgięta, przykucnięta na piachu, Szlochająca, lejąca w cierpieniu łzy, dławiąca się dzikim płaczem? O burzo wcielona, wznosząca się, pędząca szybkimi krokami wdłuż brzegu! O dzika, posępna, nocna nawałnico, rzygająca wiatrem, zrozpaczona! O cieniu tak stateczny, przyzwoity za dnia, ze spokojną twarzą, wymierzonym krokiem! Nocą w oddaleniu - gdy uciekasz tam, gdzie nikt nie patrzy - o, wtedy przerwane tamy oceanu Łez, łez, łez!'[/i] [b]Whitman Walt - Łzy[/b]