AntiChrist / DeathChrist

Byłem o krok od kupienia w zeszłym tygodniu biletu na ten wspaniały koncert w Warszawie gdzie grają ciężkiego rocka. A ten, jeśli wierzyć uczonym analizom i złośliwym plotkom, umierał już co najmniej kilka razy.

Pozbawiono mnie obejrzenia gitarzysty który nosi niepoważne, chłopięce wdzianko i dziwnie się rusza.

No niestety.

Po niespełna 20 latach znowu grają w tym zakiszonym kraju a ja nie mogę być i się kisić na Bemowie spoglądając mokrymi od płaczu oczyma na moich tzw. Hard Rock Sensei!

No niestety...

Grają już 40 lat... może za 40 lat znowu zagrają w Polsce albo to Oni będą chcieli przyjść na mój koncert... Kto wie...

No popsuła się nam rzeczywistość, oj popsuła.  W świście spadającej złotówki, niedostępności biletów na koncerty i ogólnego zgrzytania zębami humor troszeczke poprawia się czujnemu acz cynicznemu obserwatorowi rzeczy ważniejszych od tych mniej ważnych a zarazem błachych

40 lat grania razem... Nie wierze ( i tu nie chodzi o to że jestem ateistą - tak ogólnie)

Takie granie razem to jakby się zastanowić jest jakimś sposobem na życie.

Na szczęście tutaj wkracza historia, która uczy nas dwóch rzeczy.

Po pierwsze. że jeszcze nigdy nikogo nigdy nie nauczyła i po drugie: że nie ma takiej sytuacji której nie można pogorszyć, ani takiego metaforycznego bagna, w które metaforycznie rzecz biorąc - nie można wdepnąć głębiej.

Co oznacza, że trzeba się cieszyć tym, co mamy, bo jak nam to zabiorą to cieszyć się będzie dużo trudniej.

Czego (cieszenia, nie zabierania) sobie i Wam życzę.

P.S Nie pytam czy tęskniliście bo wiem że tak

P.P.S Bo tęskniliście?!
P.P.P.S Bo ja tak troszeczkę.

Tak w ogóle to w przyszłym tygodniu kolejny koncert Black Memorial we Wrześni !

W Komornikach graliśmy charytatywny dla dzieci z czymśtam - Miazga