polepię i zlepię w jedną część 

3 miesiące. niezły wynik.

tyle się zmieniło, tyle rzeczy pozostało tak jak było zawsze. dobrze.

właśnie zamknęłam/ a może tylko domknęłam pewien etap swojego życia. jest ciężko, ale będzie lepiej, bo tak mi obiecałeś. 

za dwa dni michał jedzie do tego zasranego Maroka, a ja już tęsknię. We wrześniu na Erasmusa. Boli mnie serce jak sobie pomyślę,że muszę zostawć tu ludzi,których tak strasznie kocham.

kończy się rok, minął zaskakująco szybko. przecież niedawno wnosiłam toboły do mieszkania na Olsztyńskiej.

Kortowiada była najlepsza pod słońcem. Majówka też. WSzystko jest idealnie. Wszystko sie układa. Z chaosu w mojej głowie wreszcie coś się wyłania. Po 4 latach wreszcie wiem. I widzę jak niewiele zależy od nas. 

Dobrze,że za ścianą jest Ola, a po drugiej stronie łącza Karola, Michał zawsze czuwa. A ja nie zasługuję na to,żeby ktoś mnie ranił i ten ktoś to doskonale wie. To chyba była najtrudniejsza rozmowa w moim życiu. Trzeba ruszyć dalej, chociaż będzie bolało jak cholera. Już wiem, że będzie. Ale sobie poradzimy. Oboje.

Dość wynurzeń. Czas spać. Może wygram casting  ;)