jestem trwale monotematyczna aż do znudzenia, ale bez żadnych przekłamań, z pełną szczerością stwierdzam, że mój facet jest niezaprzeczalnie najlepszy na całym świecie. nie wiem, czym sobie zasłużylam na takie traktowanie, ale gdyby tylko zmienić miejsce zamieszkania na zamek, to czułabym się stuprocentową księżniczką. jestem tak rozpieszczona jego miłością, szacunkiem, oddaniem i prawdziwą zażyłością, że nikt inny nie zdołałby stanąć na wysokości zadania w równym stopniu, co Mój. dzisiaj mija tydzień odkąd jesteśmy znów przy sobie, a ja mam wrażenie, że to ledwie chwila minęła, kilka uścisków, morze pocałunków i wieczność podczas wpatrywania się sobie w oczy :) to takie niesamowite, nie widzieć się przez niemal trzy miesiące, jedynie słysząc swoje głosy przez telefon, a gdy nareszcie stanął przy mnie na lotnisku, gdy ... nie do opisania, nawet nie szukam słów. pocałunki po długich tygodniach spędzonych samotnie są niesamowite, jakby człowiek całował po raz pierwszy, na nowo ucząc się smaku i faktury jego ust. sama świadomość czegoś materialnego, jak własne ciała, po naprawdę niełatwych tygodniach jedynie na słuchawce, jest nagle tak niecodzienna, jakby nagle przed domem znalazł się słoń. a słoń to przecież ogromne stworzenie, robiące niesamowite wrażenie, gdy stanie się z nim 'oko w oko' i wzbudzające naprawdę fajne emocje ;)

nikt tak czule nie patrzy, z takim uczuciem nie przytula, z taką gorliwością nie dba jak Mój. dziś krążąc po całej sypialni, szykując się do pracy, co chwilę cofał się do łóżka, w którym jeszcze leżałam, żeby tylko dać całusa i dalej się zbierać. pomiędzy całusem entym a ebernastym, zaśmiał się, że będzie musiał wstawać jeszcze wcześniej niż dotychczas, tylko po to, żeby móc więcej czasu spędzić razem przed pracą. cóż, nie powiedział tak dosłownie, ale jakich słów użył, niech będzie moją słodką tajemnicą.

i wiecie co? taka miłość to niewyobrażalny skarb. i wiedząc, ile zaangażowania, poświęcenia, lojalności i szczerości jest potrzebne, aby osiągnąć coś przynajmniej podobnego, nie życzę takiego uczucia każdemu. bynajmniej nie wynika to z osobistych urazów czy niesnasek- jestem po prostu szczerze przekonana, że niektórzy są zbyt wielkimi kurwami w życiu (i mam tu na myśli niekoniecznie skakanie po cudzych łóżkach, ale raczej kwestię podejścia do życia i otaczających ludzi), że nie potrafiliby sobie poradzić z tak czystym i niewinnym uczuciem. dla niektórych nie ma szans.