Gotuję się od środka. Wszystko się we mnie gotuje. Na świecie jest zbyt dużo kompikacji.

Wszystko się rozpierdzieliło i twię po środku. Czuję się jak na morzu, zalewają mnie fale narzekać, złości i jakiegoś przekonania do drugiej osoby. Tak bardzo gracie, nie potraficie wyjaśnić sobie, to wszystko jest takie bez sensu, a ja w tym tkwię, tkwię i tkwię... Aż w końcu będę musiała wybierać, ale co potem? Co wybrać? To tylko kwestia czasu. Jest mi niezmiernie smutno, ale nie mogę nic z tym zrobić.

Wszystko się kruszy, tak szybko, tak natychmiast, tak niespodziewanie...

Wszystko jest kwestią czasu: "kocham i tesknię, chociaż to takie niemęskie" ... Ach, tak bardzo mi Ciebie brakuje w każdej sekundzie mojego życia. Wiem,że to już nie wróci, na prawdę wiem, ale mimo wszystko pragnę jeszcze raz Cię przytulić, tak nieznacząco, jeszcze raz poczuć Twój zapach, Twój dotyk, Twoje wargi... Jesteś za daleko, nie możemy sobie znów popatrzeć w oczy, w głębokie morze, w którym tak bardzo się zakochałam. Już nigdy nie będziesz tak na mnie patrzył, tak, jak patrzy się na wybrankę swojego serca. Złe dopasowanie, złe decyzje, trudno. Tak bardzo moje uczucia do Ciebie są stałe, nie potrafię ich pochamować. Zatrzymaj to we mnie, pokaż tylko,że chcesz wiedzieć, co u mnie. Nie oczekuję wiele, kilka minut rozmowy, obiecuję,że nie zrobię sobie nadziei, bo oboje wiemy,że to bez sensu.

Już ponad miesiąc, a ja ryczę więcej niż wcześniej, brakuje mi Ciebie jeszcze bardziej. ech... przejdzie z czasem. Tylko miłe chwile ;*

Weeeeeeeeekend pełny szaleństwa i szczęścia. Szczęśliwy dojazd na stopa 200km, masa poznanych nowych, pozytywnych ludzi, mój ukochany happysad- na wolno, na mój stan. Niesamowicie pięknie. Kolejny raz mnie wzruszyłeś, poruszyłeś moje serce...Kocham, zdecydowanie całym sercem. Przekazałeś mi to, co ja chcę przekazać mu... Trasa powrotna też spoko, teraz tylko odespać. 

Mamo, kocham Cię! Tak mi głupie za te wszystkie złe we mnie chwile i zachowania...