Ucieczka do krainy amnezji

Musiała się zrodzić w bólach chęć do ucieczki 

lecz chodzić z buta w te miejsca ciężko uwiecznić 

toteż uspokajam głowę, by potem stwierdzić 

że znów ponawiam moment, w którym wolę sen śnić 

będąc przy tym na jawie już po raz kolejny 

Choć już nie chcę ocalić swych natrętnych myśli 

w tej ucieczce do krainy amnezji licznych 

w której jedna z nich nie daje mi tu spokoju 

Mianowicie, łez brak, gdy niepamięć pokoju 

stanowi rys tej jakby gremialnej elity 

uderzającej w zwykłych ludzi, acz niezwykłych 

biorąc pod uwagę to, jak wiele nas łączy 

wtedy, gdy upadek, oka mgnieniem zaskoczy