Utracona przez schemat miłość

Już od dawna dokładnie to przeżyć chciałem 

z rzadka to dostaję, ale byliśmy jednym ciałem 

przez tę chwil parę, które dla mnie były chwilą zakochania 

bo już to poznałem, gdy usiadłaś cicho na kolanach 

To takie wspaniałe było - w jednej chwili ożyć! 

To jak motyle ze zdwojoną siłą chciały się mnożyć 

porównałbym do chwili, którą mam tutaj w swych marzeniach 

że mnie całujesz coraz bardziej, i mówisz do ucha na przemian 

jak mnie po prostu pragniesz, lecz wiemy że to nie jest sposób 

by przewracać z tego powodu koleje losu 

dlatego podchodzisz bezsłownie i się wpatrujesz we mnie 

a ja powoli, lecz mocno Cię dotknę na którejś przerwie 

Hamując się ledwie, będę za Tobą kroczył 

pozwalając sobie przez dzień na patrzenie Ci w oczy 

bo dobrze wiem, że każdy kolejny buziak byłby tym słodszy 

im więcej w tym pierwszym byłoby szczęścia i rozkoszy 

Lecz jeżeli chcesz to możemy się na to zdobyć 

przecież nie o nas tu chodzi - po prostu nadmierny koloryt 

tego buziaka ozdoby, w kontrze zawstydzi Twe dzieci z czasem 

a im potrzebny jest ojciec, który się nie mści na mnie 

Szukając winnego, pojawi się we mnie przeszkoda 

a ja nie umiem nic innego, oprócz tego że kocham 

dlatego całować i ubóstwiać się można w naszych głowach 

ukrywając przed sobą to co dnia w półsłówkach i słowach 

Jesteś jedyną kobietą wśród wszystkich na powierzchni globu 

dla której rzucę używki, i zlikwiduje pomór 

Jednakże los się na Nas zemścił, więc zostań w swym domu 

razem z mężem i dziećmi - lub się po prostu sklonuj ;)

...

Tą zwrotkę piszę po czasie od tego wiersza i buziaka 

udało mi się odnaleźć poniekąd - streszczam, by tu móc nazwać 

tą chwilę, o której ukradkiem wśród godzin z Tobą marzyłem 

buziak ten w dniu mych urodzin już mi na zawsze da siłę...

Skarbie chcąc Cię wzruszyć, kluczyć nie będę 

ale zechciej swe dzieci uczyć tu dziś bezwzględnie 

jak być dobrym człowiekiem - i proszę, w nich bądź zakochana codziennie 

a nie we mnie, bo w sobie noszę miłość na kolanach do Ciebie 

Po to by ją w sobie pielęgnować ze zdwojoną siłą 

bo utracona przez schemat miłość wzbudza tylko litość 

a ja chcę mieć dobre wspomnienia bez udziału osób trzecich 

którzy chcą ciągle w sobie coś zmieniać - przedkładając to na dzieci 

Nie wiem i nie chcę wiedzieć czy tak będzie z Tobą 

ja po prostu czasem marzę że kiedyś wyznasz siedząc obok 

że nie na darmo czekałem, mówiąc mi to w twarz nazajutrz 

jak ponad to wszystko co było schematem, mnie kochasz na zabój 

...

Pisząc o tym, odpowiadam sam przed sobą po prostu 

że się zwyczajnie nie nadaję do budowania związku 

zatem mam ten przywilej do wyciągnięcia z tego wniosku; 

Nie wchodząc w związki, pielęgnuję w sobie miłość na swój sposób 

Ja znów w opór dzień po dniu w roli obserwatora 

również wobec siebie - ominę odwet raz po raz 

gdy tylko zobaczę pary działające w zemście 

że "nie jestem taki, jaki obiecywałem że będę..."