***

... ostatnimi czasy uświadomiono mi, że nudzę się i nie mam perspektyw, nie nadaję się do ludzi, co więcej - w ogóle ich nie potrzebuję, zwłaszcza tych, którzy - jak mi się zdawało - są tymi najbliższymi. bo generalnie najwyraźniej nie są, albo też już nie chcą być. i wygłaszają mi takie pełne żalu poematy, jaka to jestem zła i interesowna, żeby zakamuflować swoją chęć odcięcia się ode mnie, może zerwania kontaktu zupełnie, może kurwa nie wiem co. może i nie jestem ideałem ale ideałów nie ma, poza tym - gdyby były, byłyby śmiertelnie nudne. ja wiele jestem w stanie zapomnieć i wybaczyć, a przynajmniej staram się nie trzaskać z pizdy tekstami o błędach z przeszłości, nad którymi dawno w ogólnym porozumieniu przeszło się do porządku dziennego. niech się na mnie obraża kto chce, teraz mnie to już naprawdę wali. jest mi przykro w chuj, ale wychodzę z założenia, że to nie ja będę tą stroną, która bardziej na tym straci.