Granice - V rozdział .

Zatrzymali się nieopodal wodospadu. Dziewczyna zsunęła z bioder krótkie spodenki, po czym skoczyła do wody. Była cudownie chłodna i szczypała rozgrzaną skórę. Wynurzyła się i potarła oczy, do których dostała się słona ciecz. Mimo tego, że od dziecka była na to narażona, wciąż nie mogła się przyzwyczaić. Chłopak podpłynął do brzegu i zarzucił linę na skałę, przywiązując ją delikatnie. Zsunął klapki i wskoczył do wody. Maria już zdążyła dopłynąć do niego, sięgnęła do koszyczka, który zabrała ze sobą i wyjeła z niego okulary do nurkowania. Nałożyła jedne, a drugie podała chłopakowi. Założyli je i oboje popłynęli w dół. Z trudem pokonywali opór wody. Dziewczyna pokazała Dominicowi na migi, żeby płynął za nią. Pokonała kawałek trasy, po czym wypłynęła, żeby zaczerpnąć powietrza.
- Chcę Ci pokazać pewne wspaniałe miejsce. - wyjaśniła, kiedy chłopak pojawił się obok niej. Znowu dali nura w dół i płynęli obok siebie. W końcu dotarli do przesmyku, który pokonali dość szybko. Kiedy ponownie zaczerpnęli powietrza byli już w małym jeziorku otoczonym górami. Dominic rozejrzał się i wprost zastygł. Było po nim widać, że jest zauroczony tym miejscem. Cieszyła się, że mogła tak bardzo go zaskoczyć.
- Tu jest niesamowicie! - szepnął w końcu. Jego głos rozniósł się echem.
- To moje ulubione miejsce. Zawsze przypływałam tu, kiedy miałam jakiś problem. - powiedziała i wysunęła się na płaską skałę. Usiadła i spuściła stopy do wody. - Dno tej jaskini jest imponujące. Jest tam dość duży zbiór koralowców i za każdym razem przypływa tu wiele pięknych ryb. Powinieneś to obejrzeć.
- W porządku. Pokażesz mi?
- Moim zdaniem lepiej jeśli obejrzysz to sam. - posłała w jego stronę uśmiech. - To wymaga przemyślenia i samotnych obserwacji.
- Skoro tak mówisz. - wyszczerzył zęby i już go nie było. Podkuliła nogi pod brzuch i zaczęła myśleć o swojej przyszłości. To właśnie w tym miejscu, w domu babci czuła się najlepiej. Tutaj było cicho i spokojnie. Znali ją wszyscy. Wtedy wpadła na pomysł, że mogła by tu zamieszkać. Doglądałaby uprawy roślin i przede wszystkim miałaby bliżej na uniwersytet. Minęło już sporo czasu i usłyszała jak chłopak wynurza się.
- Miałaś rację. To jest cudowne. - uśmiechnął się i wyciągnął do niej rękę. Chwyciła ją pewnie i zsunęła się do wody. Wypłynęli na otwartą przestrzeń. Udało im się jeszcze wyłowić kilka pustych muszli, które włożyli na dno łódki. Dominic pomógł jej wsunąć się do niej, po czym sam usadowił się obok niej. Wyjęli obiad z lodówki i podzielili się nim. W tle szumiał wodospad, grając swoją własną delikatną piosenkę. Było już popołudniu i robiło się coraz chłodniej, więc zawrócili. Schowali łódkę w szopce obok domu i zajęli się zrywaniem oliwek. Śmiali się przy tym i wygłupiali jak starzy znajomi. Niestety mimo wszystko nie udało im się skończyć pracy.
- Eh... I tak muszę wrócić tu jutro... - mruknęła z niezadowoleniem, kiedy chłopak umieścił już dwa kosze z zbiorami w jej samochodzie.
- W takim razie spotkamy się jutro. - uśmiechnął się i odszedł w kierunku cypla. 

Nie jest niestety zbyt długie, ani zbyt porywające ale coś czuję, że zbiera mnie jakieś

paskudne choróbsko... Miejmy nadzieję, że mój stan się poprawi i w najbliższym czasie coś naskrobię : )