pocztówki z wakacji

nikt tak mozolnie jak ja

nie uczył się 

znowu na pamięć

zupełnie

niepowtarzalnych chwil.

za późno nabrałam powietrza w płuca

decydując się na zanurkowanie 

w tej cholernie trudnej materii,

która dusiła mnie

nie tylko od zewnątrz.

nieznośnie nie w porę

zaczynam doceniać te

normalne momenty.

nigdy wcześniej tak bardzo

nie chciałam być po prostu

zwyczajna.

wszystko przez ten październik.

i Ciebie.

coraz intensywniej

wgryzam się

w temat,

o którego stałość

boję się jak o

kostkę lodu położoną

w otwartej dłoni.

nie zniosę tego

po raz drugi.

to nie jest kwestia

"dlaczego dzisiaj",

to kwestia:

"dłużej nie mogę

tego wytrzymać".