Wreszcie jasno

***

Dzięki osobie obiektywnej wreszcie podjęłam decyzję.

I czuję, że dobrze wybrałam.

Z problemem jednak zmierzę się dopiero w piętek.

A tymczasem jutro sprawdzian z oświecenia i baroku, a ja nic nie powtórzyłam ^_^

***

 Zaplatając włosy w warkoczyki zastanawiała się, jak będzie wyglądać za 10 lat. 

 Zetnie włosy?

 Będzie pracować?

 Gdzie będzie mieszkać?

 Będzie utrzymywać kontakt z siostrą?

 Będzie miała osobę, z którą będzie chciała spędzić resztę życia?

 Po chwili stwierdziła, że pytania o przyszłość i gdybanie nie mają sensu i sięgnęła po kubek gorącej herbaty. Zapatrzyła się w czerń za oknem i głęboko westchnęła, marząc o gorącej kąpieli. Chciała się w końcu rozluźnić, zrelaksować, a uparła się, że zrobi to w sposób nie powodujący uzalażnień i/lub kaca. Chciała być wolna od używek. "Ciekawe, czy w przyszłości wciąż będę tak myśleć..." Wiedziała, że młodość często kreuje niespełnione ideały, a potem, przez ich niezrealizowanie wkrada się do serca zgorzkniałość. Obiecała sobie, że nie będzie jedną z tych narzekających babć, które w swoim starczym życiu za jedyne czekające je dobro uważają zbliżający się zgon...

 Właśnie skończyła zaplatanie ostatniego pasma włosów, gdy do pokoju weszła jej mama. Spojrzała na nią i stwierdziła, wychodząc "Wyglądasz jak murzynka" -  całą głowę miała w warkoczykach. Uśmiechnęła się i zaplotła warkoczyki w jeden, gruby warkocz. "Idź i nastaw zmywarkę" kazała zamykając drzwi jej pokoju. Odprowadziła ją spojrzeniem, bawiąc się warkoczem. Zastanawiała się, czy jej matka jest szczęśliwa z tego, gdzie i jaka jest po tylu  latach. Z tego, kim jest. Jedno wiedziała na pewno - ona sama jest zadowolona, że ma taką matkę. I nie zamieniłaby jej na żadną inną.

 Westchnęła głęboko, wstała i poszła do kuchni nastawić głupią zmywarkę.