Czołem Wszechświecie!

Dawno z tobą nie rozmawiałem.. cóż, przynajmniej nie w ten sposób. Czas mija, a ja wciąż nie wiem, dokąd to wszystko prowadzi. Oglądam filmy prezentujące piękno, możliwości i moje serce wyrywa się, by zrobić coś równie cudownego. Jednak to wszystko jest doprawione mgłą niepewności. Boję się o siebie. Pragnę tak bardzo, by ten etap mojego życia już się skończył. Siedzę czasem w pokoju i mam wrażenie, że jestem sam. Nie czuję tej cichej obecności, jednak mimo tego mam nadzieję, że mnie słyszysz. Że to wszystko ma jakikolwiek sens. Że mi się uda. Marzę o tym, by tworzyć, podróżować, być przejawem życia. Niestety często mam również odczucie, że nieważne, jak bardzo się staram, i tak mi nie wychodzi. Dostrzegam pewne rezultaty, jednak to potrafi mnie jednocześnie cieszyć i martwić. Wiem, że stać mnie na więcej, że mógłbym stworzyć coś ponadczasowego.. ale muszę wyzdrowieć. Bywają dni, kiedy już nie mam siły. Chce mi się płakać i rzucić to wszystko w kąt. Co mam więcej zrobić, żeby sobie pomóc? Chciałbym też w końcu mieć tą głupią świadomość, że znów jest tam ktoś, kto we mnie wierzy i kocha z całego serca. Ktoś, kto mógłby mnie zainspirować. Sprawić, że powstanę z kolan i stoczę jeszcze jedną walkę.

Naprawdę mocno potrzebuję twojej pomocy. Jakiegoś zdarzenia, uczucia, synchronizacji. Pokaż mi coś, proszę. Coś się musi zmienić.

https://www.youtube.com/watch?v=DNceqb81wF0