Ojej. 

Photoblog.

Zapomniałam o nim. Miałam dokładnie taką samą minę jak na zdjęciu, gdy niechcący kliknęłam link i przypomniałam sobie, jak bardzo lubiłam opisywać swoje przeżycia wewnętrzne tym niedopracowanym, pseudo-literackim stylem. 

W tym roku, ta potrzeba poważnie zmalała - chyba rzecz można, że ogólnie rzecz biorąc - jestem szczęśliwa. 

Nawet nie wiem, o czym mogłabym ponarzekać w dzisiejszej notce. Chryste Panie... Co się dzieje? Czy ja to ja? Jestem w szoku.






Cóż. Tym sposobem, żegnam się na kolejną, nieokreśloną liczbę miesięcy. 

Stawiam duży kawałek ciasta, że wrócę tutaj, jak przestanę się wyrabiać ze wszystkimi zadaniami, dyplomem i maturami. Wtedy będę wylewać swoje gorzkie żale na długość pracy maturalnej, której nie będę potrafiła napisać.