"I naprawdę mówię wam, że młodość jest okresem złudzeń; ale dlatego, że wyobraża sobie rzeczy nieskończenie mniej piękne i różnorodne i godne pożądania, niż jest w rzeczywistości; i z tego rozczarowania zostajemy uleczeni z biegiem lat."

P. Claudel "Atłasowy trzewik"

Młodość jest piękna, ale dopiero później świat nabiera smaku. Tak mi przychodzi do głowy porównanie, że młodość jest jak fast food a później bardziej przypomina restaurację. Drogo, ale człowiek ma więcej czasu na delektowanie się smakiem.

W młodości było szybko, dużo i w tempie, a teraz, kiedy świat zwolnił, sił mniej i tempo wolniejsze jest czas na smakowanie, na doświadczanie, głębię. Ale paradoksalnie im starszy jestem, tym czas płynie szybciej. Dodając do tego wolniejsze tempo powstaje ciekawa mieszanka.

Tytułowy Oskar z książki "Oskar i Pani Róża" mówi: "dobrze, że dojrzewanie jest tylko raz". Wystarczy.

Ale gdyby nie szaleństwo młodości starość była by pusta i bez wspomnień. Jak jedzenie, nawet dobre i z najlepszych składników, ale bez przypraw.

A nawet gorzki jest potrzebny.

Piwosze wiedzą o tym najlepiej.