"Pamiętasz, Pamiętasz? - szeptały na pryczy przejęte głosy. "Ach, jaki byłem głupi, nie chciałem jeść na wolności czarnego chleba". "A ja - podchwytywał inny - źle mi było w Kursku, ciągnęło do Moskwy.""

G.H.Grudziński "Inny świat"

Człowiek, jeśli nie ma określonego celu, musi przynajmniej mieć na co czekać. Kiedy mówimy dzieciom o gonieniu króliczka, to już sami wiemy, jako dorośli, że nie tyle złapanie króliczka jest ważne, ile sama gonitwa. Jak się go złapie to pozostaje pytanie: "co dalej?". króliczek w ręku, cel osiągnięty, więc co dalej?

Nie da się żyć samymi wspomnieniami, choć z wiekiem one stają się częstym motywem rozmów, czego czasami młodzi nie potrafią zrozumieć. przecież oni ciągle gonią swoje króliczki i mają ich przed sobą jeszcze sporo. A z wiekiem ilość króliczków w ręku coraz większa, te przed nami robią się coraz szybsze, a i sił mniej i wzrok słabszy, by dostrzec nowe. Więc zostają wspomnienia. I szukanie nowych, ale takich, które są w naszym zasięgu.

Lubię przebywać z młodszymi od siebie, patrzeć na ich króliczki i gonitwy, czasami pokazać skrót, czy pomóc zbudować pułapkę. Mówić o swoich, skończonych gonitwach, króliczkach w dłoni. Choć smutek w sercu coraz większy, bo już nie zawsze nadążam, siły nie te, a i króliczki mniej zrozumiałe. Wszak im dalej w czas, tym większa potrzeba świętego spokoju, a z drugiej strony tęsknota z nowym polowaniem. I tak się kręci. Czasami chciało by się, aby tym razem króliczek sam przyszedł, bo gonić już się nie chce.